Hier ben ik dan

Hier ben ik dan. Ik ben Nena. Geboren op 6 okt 2008. Ik heb nog 5 broertjes en zusjes, maar ik was de laatste die werd geboren. Mijn vader is een duitse jachtterrier en mijn moeder bestaat uit een mix van een beagle en een drever. Nu ben ik nog lekker klein en weeg ik zo'n 4 kilo.
Toen ik werd geboren, woonde ik in een huis een beetje aan de rand van het bos. Daar woonden ook een paar kleine kinderen en die vonden het wel leuk om met me te spelen.

Opeens kwamen er op een dag wat mensen kijken naar mijn broertjes en zusjes en naar mij natuurlijk. Ik wist dat we niet bij mama en papa konden blijven wonen dus ik heb maar mijn best gedaan om zo lief mogelijk te zijn zodat ik een leuk tehuis zou krijgen.
Op een dag kwamen er een man en een vrouw. Ze spraken wel wat raar. Die taal kende ik niet. Maar toch maar wel heel lief gedaan. Ze wilde eerst een van mijn broertjes nemen, maar die was eigenlijk al aan iemand anders gegeven. Dus ik heel lief doen en ja na wat wikken en wegen was ik op eens de gelukkige. Maar ja ik was nog maar 4 weekjes en ik moest nog een maandje bij mijn moeder blijven.

Toen na een paar dagen werd ik eens Nena genoemd. Dat vind ik best een mooie naam.
Ik raakte er al gauw gewend aan dat ik zo heet. Na een paar weekjes gingen er steeds meer broertjes en zusjes verhuizen en toen bleef ik nog maar alleen over bij papa en mama.

Afgelopen zaterdag werd mij verteld dat ik zondagmiddag zou worden opgehaald. Dat was spannend. En voor dat ik het wist waren ze er al. Mijn nieuwe baasje en bazinnetje. Ik moest eerst een stuk met de auto voor ik in mijn nieuwe huisje zou zijn. Dat had ik nog nooit gedaan, en toen moest ik ook nog in zo'n rare kooi. Dat dat vond ik maar niks. Ik piepte wel een beetje., maar gelukkig zat het bazinnetje op de achterbank er bij en ging ze me wat aaien. Na 5 min had ik wel door dat ik er nog niet uitmocht en toen ben ik maar lief gaan slapen.

Na een hele lange reis, ongeveer een uur werd mij later verteld kwamen we aan bij mijn nieuwe huis. Ze hadden een lekkere hondenmand klaar staan en er waren ook brokjes en wat drinkwater. Ik mocht alleen maar in de keuken komen en dat vond ik maar raar. Mijn baasjes zaten toch wel in de woonkamer. Dan maar proberen of ik ook mag. Maar helaas, ik werd steeds mijn mandje ingezet en toen zeiden ze steeds iets van "nee". Oke dan maar lekker liggen. Het heeft toch geen zin. Maar ik ga het natuurlijk wel nog eens proberen.

Op een gegeven moment moest ik natuurlijk wel een plasje doen, dus toen kreeg ik een halsband om en gingen we buiten in de kou door de sneeuw lopen. Oef was is zo'n halsband rot. Het jeukt zo. Maar de sneeuw vond ik wel grappig en toen ik moest plassen gingen ze heel hard juichen. Ik deed zeker wat goeds.

Later toen het heel donker werd, moest ik gaan slapen van mijn baasjes. Zelf gingen ze ook naar bed. Gelukkig mocht ik mee naar boven in de bench. Ik vond dat maar niets. Even kijken of het helpt dat ik ga piepen. Nou nee dus. Ik kreeg wel een lampje maar dat was het dan ook. De baasjes spraken me nog wel even lief toe en toen gingen ze slapen. Ik ben dat ook maar gaan doen. En de hele nacht ben ik heel lief geweest. Heb niet gepiept of geblaft. Ik had eigenlijk best een lekker hokje met een zacht dekentje. Om 5.30 moest het ene baasje er uit om te gaan werken. Hondenvoer kost natuurlijk ook wel wat. Ik ben toen nog heel lief gaan liggen zodat mijn andere baasje ook nog wat kon slapen. Wat kan die hoesten 'snachts en overdag !! Verkouden zeker. Ik had vanacht wel een plasje gedaan, maar dat vond het bazinnetje niet zo erg.

Zo de eerste nacht zit er op en ik ben al weer in de sneeuw wezen wandelen. Wat raar spul hoor. En weer die halsband. Dat vind ik maar niets. We bleven wat langer buiten omdat bazinnetje wilde dat ik ging poepen, maar oeps dat had ik al gedaan op het kleed. Daar kwam ze pas later achter. Wel een beetje stout, maar ja dat weet ik ook niet dat dat niet mag. :-)

Zo nu ga ik lekker een slaapje doen. Tot de volgende keer.

Poot van mij,

Nena Bloem